Stichting Rebeca Lidwina

român

 

En memoria de

Mihai

y

Krijntje

 

 

“Es muy importante que hagáis lo que de verdad os importe... sólo así podréis bendecir la vida cuando la muerte esté cerca.“

Elisabeth Kübler-Ross

 

CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v62), quality = 85
Presentie

Aanwezig zijn, present zijn in ons dagelijks leven, betekent dat we iedere situatie (thuis, op het werk, op straat, naast iemand die op sterven ligt), met een open hart benaderen. Om liefde te kunnen geven en ontvangen, is het belangrijk dat we goed kunnen luisteren, goed kunnen waarnemen wat om ons heen gebeurt. Vaak zonder iets te zeggen, gewoon stil blijven.

Om goed te kunnen waarnemen, om aanwezig te zijn naast een stervende en de familieleden is het van belang goed te luisteren naar de verhalen. Het is luisteren naar het proces van veran­dering en zingeving. Zingeving ontstaat niet zo maar, van buiten af. Verhalen laten zien hoe mensen leven, wat zij belangrijk vinden, welke keuzes zij maken, wat hen raakt en wat voor hen de zin van het leven is.

Een liefdesverhaal

Op een dag ging Krijntje op bezoek in een weeshuis, een aantal kilometers buiten București, samen met Zuster Germaine, een amerikaanse non, die werkte op de afdeling met aids-kinderen. Ze bracht truien en andere dingen mee die gebreid waren door haar vrouwenclub in Utrecht. 

Op die afdeling lag Mihai, een jongen van 9 jaar, verlaten door zijn eigen ouders omdat ze bang waren voor de ziekte van hun eigen kind. Mihai was in de laatste fase van het stervensproces.

Opeens riep hij: “Mevrouw, mag ik u iets vragen?”

“Wat is er, mijn kind.”

“Wilt u mijn oma zijn?”

Krijntje was verbaasd, maar reageerde meteen:

“Jazeker, Mihai, maar waarom vraag je dat?”

“Ik heb geen familie meer, en ik weet dat ik dood ga. Voor mij zou het heel veel betekenen dat u mevrouw, ‘mijn oma’, voor mij zult huilen als ik dood ben. Dat betekent dat iemand van mij houdt.”

Krijntje, vol van emotie, antwoordde meteen: “Jawel Mihai, ik zal jouw oma zijn, en ik zal zeker heel veel om jou huilen, omdat ik heel veel van je hou.”

Mihai zei toen tegen Zuster Germaine: “Zuster Germaine, geef aan mijn oma de mooie vlinder die ik samen met u heb gemaakt en die boven mijn bed hangt.”

Met de vlinder reisde Krijntje terug naar huis, waar ze in haar slaapkamer de vlinder van Mihai aan de muur hing.

Ze hebben elkaar nooit meer gezien of gesproken op deze wereld, maar Mihai wist dat hij een oma had die om hem zou huilen.

Een paar maanden later belde Zuster Germaine, zoals met Mihai was afgesproken, naar Nederland om zijn oma te vertellen dat hij gestorven was. Zijn oma, die van hem hield en toen om hem huilde.

Een paar jaar daarna overleed ook Krijntje, heel plotseling, en in haar kist is de vlinder van Mihai meegegaan.

 

Oktober 2014 reisde ik samen met mijn vriendin Isabel naar Roemenië en bezochten we ook het hospice Casa Speranței in Brașov. Daar op de afdeling voor de kinderen zagen we kinderen omringd door ouders en familieleden, en twee kinderen die geen bezoek hadden. Bleken dat kinderen te zijn uit een weeshuis, die nu hier waren omdat ze terminaal ziek waren.

Een van de twee fietste rond op een klein fietsje, en plotseling keken we elkaar aan, en schoot het door mij heen:

Wie zal er straks voor jou huilen?

 

 

Ventu Martin

 

 

 

CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v62), quality = 85




© 2011 Mijn-eigen-website.nl

website stats